Heima...

Komin heim

Þetta er búin að vera hrikalega erfið vika, andlega þ.e.a.s, var að flytja verkefni í gær sem gekk bara vel þar til ég var búin!  Þá mátti minnstu muna að ég færi út grátandi því mér leið svo illa, þegar ég fór að fara yfir í huganum hvað ég sagði, hvernig ég sagði það, hvort ég hafi sagt það rétt, hvort ég hafi örugglega ekki skemmt allt fyrir hinum í hópnum, við fáum örugglega ömurlega einkun því að ég eyðilagði þetta allt saman!  Það eru margir sem eru búnir að segja hva, þetta er bölvuð vitleysa í þér, þú varst svo flott en ég heyri það ekki því að ég heyri bara: ÞÚ ERT ÖMURLEG; ÞÚ EYÐILEGGUR ALLT, ég vil svo gjarnan trúa því að ég hafi bara rúllað þessu upp en  mér finnst ég vera hrikalega geðveik enda er ég það, ég heyri raddir sem segja mér hvað ég er ömurleg.  Svo að það ætti kannski að loka mig einhversstaðar inni og henda lyklinum  En sem betur fer hef ég skjól hjá frænku minni og ég gæti ekki  gert þetta, ég færi örugglega heim í miðri viku.  Jæja ég ætla bara að taka töflurnar sem lækka raddirnar  mér líður örugglega miklu betur á morgun.

Það hlýtur bráðum að fara að koma hamingjublogg... seinna