Félagsfælnin....

Þegar ég fór á ofþyngdarnámsskeiðið í dag, og var að bölsótast yfir því að ég nennti þessu bara alls ekki, mig langar til að borða allt þetta óholla, og slæma ( góða á bragðið) en komst eiginlega að því að þetta stafar af því að mér leiðist, ég fer ekkert, nema í sjúkraþjálfun ( þó að það sé alltaf gaman að hitta Bylgju og Erlu)  og heim aftur og sit svo alla daga og hlusta á fyrirlestra. 

Ég þarf að hitta fleira fólk, en þá er félagsfælnin komin á það stig að ég fæ mig ekki til að fara , svo hugsa ég alltaf  með mér að ég verði að drífa mig heim því ég þarf að læra. 

Svo ég ákvað að fara á framhaldsnámskeið í félagsfælni ( ekki til að læra að verða félagsfælin) held að ég hafi bara gott af því, að finna einhverjar áskoranir og læra að takast á við þær.  Þó að ég sé í nokkuð góðum málum þannig séð þá finnst mér ég vera að dala mikið í félagslegum samskiptum, orðin hrædd við að hringja í fólk ( dreg það alltaf von úr viti), hrædd við að heimsækja fólk ( þá er ég örugglega að trufla það) þannig að ég þarf spark í afturendann)

En ætli ég fái ekki bráðum sérherbergi á Kvíðamiðstöðinni, því ég er eins og grár köttur þar

Læt þetta duga í bili ( ætli ég verði ekki að reyna að læra eitthvaðum frum og fylgibreytur )

bless