Ákvarðanir....

Ég var að hugsa ( jú,jú það gerist alveg stundum), það er ýmislegt sem maður getur ákveðið, maður getur ákveðið að vera neikvæður, maður getur ákveðið hvort maður ætlar að vera hamingjusamur ( þegar púkinn þegir alla vega).

Þegar ég fer í eitthvað sem mér finnst erfitt og það er allt í lagi með mig andlega, þá ákveð ég yfireitt að þetta sé ekkert mál og verði örugglega skemmtilegt því að ef ég gerði það ekki þá myndi ég líklega ekki fara.  Ég fer örugglega gríðarlega í taugarnar á sumu fólki þegar ég byrja á því að mótmæla þegar það segir: þetta verður svo leiðinlegt eða erfitt, þá segi ég þetta verður örugglega gaman og ekkert mál.  Ég er dáldið dugleg við að koma mér í eitthvað sem reynir á mig, andlega og stundum líkamlega líka og með því er ég að vinna í sjálfri mér, lífið er áskorun sem ég ætla að standast því að lífið er svoooo leiðinlegt ef maður tekur ekki þátt í því.

Þetta er ekki mín uppgötvun, nei aldeilis ekki, stelpan sem ég heyrði í fyrir norðan,, Embla, sagði að hún hefði ákveðið að vera hamingjusöm og hún er hamingjusöm þrátt fyrir sína fötlun.  Mér finnst þetta svo dásamlegur hugsunarháttur því að mér var eiginlega ekki búið að detta þetta í hug, en svo er þetta eitthvað svo sjálfsagt, auðvitað stjórnar maður þessu sjálfur, þó að það komi einstaka sinnum bakslag og púkinn minn hafi hátt

Þessi naflaskoðun mín er á enda í bili og hafið það sem allra best.