Stend á blístri...

Og átið ekki búið, erum að fara á eftir í kaffi til mömmu.  Það verður bara tekið á því þegar ég er orðin góð í hnjánum.  Hef samt alltaf út að labba á hverjum degi, betra vera smá illt í hnjánum en að vera geðvond.  Mér finnst ég ekki labba neitt langt en í síðustu viku gekk ég tæplega 34 kílómetra, safnast þegar saman kemur.

Fór í messu í gærmorgun klukkan átta, bara æðislegt, ég held svei mér þá að Eiríkur prestur geti látið sjónvarpsdagskránna hljóma bæði fallega og skemmtilega það er bara þvílík unun að hlusta á hann.  Og einhvern vegin er alltaf eitthvað í ræðunum hans sem hitta mig  beint í hjartað.

Örvar minn er komin heim frá Norge og hafði það bara gott, það var gott að fá hann heim.

Ég var búin að gleyma hvað það er gaman að fara á hestbak, ég vildi gjarnan fara eitthvað aðeins hraðar en fetið en ætli maður verði ekki bara að vera þolinmóður því að Telma er dáldið smeik ennþá, hún les svo mikið í látbragð Glæsis að hún flækir allt svo mikið þannig að núna förum við bara rólega af stað.

Jæja, best að éta svoldið meira, gæti lagt af annars

hafið það sem best