Enn einn sigur...

Ég fór fyrir um tuttugu árum á skyndihjálparnámskeið en ég lauk því ekki vegna þess að einhver hló að mér því ég gerði ekki rétt,en alltaf langað en ekki farið.   EN ég lauk skyndihjálparnámskeiði í dag.  Þetta að snerta ókunnuga og gera eitthvað fyrir framan aðra hefur ekki verið minn tebolli, en í dag og í gær og í fyrradag gerði ég þetta.  Bráðum fer ég að stökkva á ókunnugt fólk og leggja það í læsta hliðarlegu og blása í það lífi.

Ég þurfti ekki að hafa neinar áhyggjur af skólanum, ég var svo heppin að það vantaði fleiri í tíma ( vegna gangna)  og svo voru kennararnir veikir og svoleiðis.  Það sem ég hafði mestar áhyggjur af er síðan ekkert mál svo að ég er bara slök.

Ég ætla að halda áfram að svífa um á skýinu mínu, hafið það gott.