Sjálfsvíg.

Í dag er alþjóðadagur sjálfsvígsforvarna. Það hefur verið mikið rætt um sjálfsvíg undanfarið, bæði aðstandendur þeirra sem hafa tekið sitt líf og þeir sem hafa reynt að taka eigið líf.  Mér er málið skylt, því að fyrir 8 árum gerði ég tilraun til sjálfsvígs og hef síðan verið í baráttu við að halda mig í birtunni og láta ekki depurð og kvíða stjórna lífi mínu og dauða.

Lífið mitt hefur tekið stakkaskiptum eftir þetta, ég má ekki til þess hugsa að ef mér hefði tekist að fyrirfara mér því það hefur svo margt jákvætt gerst og margar hindranir hafa verið yfirstignar.  Ég hef sigrast á félagsfælninni, mér hefur tekist að lágmarka depurðina og kvíðann svo að það eru aðeins nokkur stutt köst á ári í stað þess að það voru einn og einn góður dagur, þar sem mér leið vel, áður.

En þetta hefði ekki tekist nema fyrir gríðarlega mikinn stuðning eiginmannsins fyrst og fremst en einnig hafa margir aðrir staðið við bakið á mér og ýtt mér áfram þegar þess hefur þurft og veitt mér hughreystingu þegar ég hef þarfnast þess.    En ÉG hef líka unnið hörðum höndum af því að komast þangað sem ég er í dag og ég er stolt af því sem ég er búin að afreka hingað til og hlakka til þess að LIFA næstu árin og ég er búin að ákveða að lifa svo skemmtilegu lífi að ég verð að verða 100 ára til að ná öllu sem ég hef sett á framtíðar planið, sem þýðir að ég á 60 ár eftir, ekki slæmt ;)

Knús á línuna.