já, já skrýtin.is

Jamm get ekki annað en hlegið  eða grátið yfir sjálfri mér, þannig er mál með vexti að það er smiður búinn að vera að laga húsið okkar, allt í lagi með það, en ég dett í "gamla" félagsfælnigírinn og finnst þetta í meira lagi óþægilegt og fer að skamma mig fyrir hvað ég er nú vitlaus, en ætti frekar að vera búin að hrósa sjálfri mér í hástert allan tíman vegna þess að ég hef ekkert strokið að heiman þó að mér finnist þetta óþægilegt, ég hef alveg haldið ró minni ( meira og minna) og jafnvel getað haldið uppi eðlilegum samræðum við smiðinn ( nema auðvitað þegar ég kunni ekki á vatnið á eigin heimili en það er bara aukaatriði( Diddi var búinn að vera að breyta þessu öllu)).

En ég er formlega búin með annað ár og byrja nám á þriðja ári næsta haust, þá verð ég meira en hálfnuð,ég er búin að skila verkefninu og fékk flotta einkunn út úr því. 

Á morgun verð ég viðstödd útskrift Örvars  mikil hamingja í gangi þar :) þessi ár hans við Menntaskólann að Laugarvatni hafa verið honum erfið vegna þess að þar greindist hann með þunglyndi og kvíða og hefur hann barist við það undanfarin tvö ár og þeirri baráttu er ekki lokið en þessum kafla lífs hans ( og míns) er lokið og við horfum bjartsýn fram á veginn.  Örvar er svo einstaklega heppin að eiga góða vini og félaga á Laugarvatni sem hafa staðið með honum í gegnum þykkt og þunnt og ég er þeim ævinlega þakklát.

Með gleði og bjartsýni í huga þrátt fyrir skuggann stóra sem hvílir yfir okkur..knús á línuna